والدین باردار

والدین باردار (Pregnant parents)

چگونه می توانید کودک خود را برای تازه متولد شدنش آماده کنید؟

تولد یک خواهر و برادر جدید یک تجربه استرس زا برای کودک است. والدین به فرزندان خود کمک می کنند تا مهارت های خود را برای مقابله با احساسات منفی توسعه دهند.

هر چه فاصله سنی کودک و خواهر و برادرش کمتر باشد، حسادت بیشتر می شود. کودکان زیر 3 سال که هنوز به مادر نیاز دارند، در نتیجه کاهش علاقه مادر، واکنش زیادی نسبت به خواهر و برادر جدید خواهند داشت. پذیرش خواهر یا برادر دوم یا سوم راحت تر است.

در فرآیند آماده سازی فرزندتان، می توانید:

*وقتی بارداری شما به موضوع گفتگو با سایر اعضای خانواده تبدیل می شود، می توانید با فرزندتان در مورد نوزاد جدید صحبت کنید. برای این، زبانی که انتخاب می‌کنید و نگرشی که نشان می‌دهید باید مشابه نگرش و زبانی باشد که هنگام گزارش سایر مسائل مهم مربوط به خانواده‌تان اتخاذ می‌کنید. مهم این است که بتوانید بدون اغراق و یا بی اهمیت جلوه دادن را انتقال دهید و به اشتراک بگذارید، نه اینکه گویی منتظر تایید یا طلب بخشش هستید.

اول از همه استراحت کنید، کودکان تحت تاثیر رفتار بزرگترهای اطراف خود قرار می گیرند.

* یکی از اعضای جدید خانواده به زبانی که قابل درک باشد نزد او می آید، فضای خانه ممکن است هیجان انگیزتر و گیج کننده تر از حد معمول باشد، مثلاً مهمان ها اغلب می آیند و می روند، مادر هم خسته است و هم مجبور است زمان بیشتری را با کودک بگذرانید، زیرا یک نوزاد کوچک نیازهایی دارد اما می توان گفت که در زمان تولد او نیز همین اتفاق افتاده است و به مرور زمان همه چیز سر جای خودش خواهد بود.

*خاطرات کودکی خود را با او در میان بگذارید. به عکس های گرفته شده در دوران نوزادی و کتاب هایی که در آن زمان با هم خریده اید نگاه کنید. با او در مورد اینکه چقدر کوچک به نظر می رسید، صحبت کنید که در آن زمان نمی توانست به تنهایی راه برود و غذا بخورد.

*در دوران بارداری فرزندتان را زیر نظر پزشک ببرید و اجازه دهید در حین رشد شکم شما را لمس کند برای آمادگی روانی مفید خواهد بود.

* لباس نوزادی فرزندتان را آشکار کنید. لباس هایی را انتخاب کنید که نوزاد تازه متولد شده بتواند با هم بپوشد. این فعالیت به کودک شما کمک می کند تا بفهمد نوزاد تازه متولد شده چقدر کوچک است. با این حال، او را در مورد لباس ها یا اسباب بازی هایی که نمی خواهد بدهد، مجبور نکنید.

* وسایلی را که نوزاد از آنها استفاده خواهد کرد (تخت، کالسکه، شیشه شیر، پستانک و …) به کودک خود نشان دهید و در مورد آنها با او صحبت کنید. اگر فرزندتان داخل کالسکه بخزد تعجب نکنید. او فقط می خواهد این رویداد جدید را تجربه کند.

*با فرزندتان داستان هایی در مورد خواهر یا برادر بزرگ بودن بخوانید. کتاب هایی را انتخاب کنید که به او کمک می کند تا با احساساتی مانند حسادت مقابله کند.

* از فرزندتان بخواهید با ملاقات با دوستی که به تازگی زایمان کرده است، در صورت وجود، نوزاد را ببیند.

* برای خواهر و برادر فرزندتان که با شما به دنیا می آید، چیزی ساده و آسان آماده کنید. مثلاً عکسی که در گهواره او چسبانده شود.

* به برادرتان یک لالایی ساده برای خواندن بیاموزید.

* اتاق نوزاد را با او مرتب کنید و هنگام خرید برای نوزاد او را با خود ببرید. در ضمن فراموش نکنید که برای او چیز جدیدی بخرید.

*بگویید چه کسی تا زمانی که برای زایمان در بیمارستان هستید از او مراقبت می کند.
در دوران بارداری، پدر یا یکی دیگر از اعضای خانواده (مادربزرگ، مادربزرگ پدری) ممکن است شروع به مراقبت از کودک بزرگتر، مانند غذا دادن، حمام کردن و خوابیدن کند. بنابراین، در حالی که مادر در بیمارستان است یا با نوزاد مشغول است، کودک احساس غفلت نمی کند و این تصور را ندارد که زندگی اش تغییر کرده است.

* به سوالات مربوط به تولد و نوزاد به ساده ترین و قابل فهم ترین پاسخ پاسخ دهید.

* وعده های غیرواقعی ندهید. به عنوان مثال: “اکنون یک همبازی خواهید داشت”.

* کلماتی را که کودک نمی تواند تجسم کند به زبان نیاورید. جمله «نگران نباش ما هم به اندازه بچه دوستت خواهیم داشت» حسن نیت دارد، اما باعث می شود که کودک برای محبت والدین با خواهر و برادر رقابت کند.

* وقتی به فرزندتان می گویید منتظر بچه دار شدن هستید، ممکن است چیزی به شما نگوید یا با دست زدن به شکم شما بگوید که از بچه متنفر است. ممکن است از این وضعیت متعجب یا ناامید شوید. اما شما خوش شانس هستید که او احساسات خود را به شما بیان می کند. فرزند شما به راحتی می تواند احساس خود را به شما بگوید زیرا به شما اعتماد دارد. “خوشحالم که این را به من گفتی. فکر می کنی وقتی برادرت به دنیا می آید نمی توانم برایت وقت بگذارم؟ اگر این احساس را داری پیش من بیا و بگو. می‌توانید با گفتن «ما می‌توانیم با هم کاری انجام دهیم» او را آرام کنید.

بعد از اینکه بچه به خانه آمد

*بعد از اینکه نوزاد تازه متولد شده شما به خانه آمد، تلاش شما برای دور نگه داشتن فرزندتان از او یا دوری از او باعث می شود فرزندتان از حضور خواهر یا برادرش عصبانی شود و به دلیل ساختار فیزیکی ظریفش احساس طرد شدن را با شدت بیشتری تجربه کند. اجازه دادن به او برای کمک به مراقبت از خواهر و برادرش و اجازه دادن به او برای دست زدن به او نتایج بهتری به همراه خواهد داشت.

* به جای طرد و نادیده گرفتن احساسات منفی نسبت به خواهر و برادر، سعی کنید آنها را بپذیرید و بشناسید. “مامان، تو همیشه از بچه مراقبت می کنی.” “اصلاً، آیا قبلاً برایت کتاب نخوانده بودم؟” به جای اینکه بگویید: «تو دوست نداری که من وقت زیادی را با بچه می گذرانم». “نه، من اصلا آن را دوست ندارم.” با گفتن می توانید او را وادار کنید احساساتش را بیان کند.

*حتی خوش‌نیت‌ترین مهمان‌ها هم فقط به نوزاد اهمیت می‌دهند و کودک بزرگ‌تر را فراموش می‌کنند. هشدار دادن به بستگان که نه تنها از نوزاد مراقبت کنند، بلکه علاقه و محبت خود را به کودک بزرگتر به روشی که عادت کرده اند نشان دهند و از گفتن کلماتی مانند “وقتی برادرت به دنیا آمد، کفش‌ها را روی بام انداختند».

* والدین شما باید این پیام را برسانند که فرزند شما از خواهر و برادری به دنیا آمده است، اما هیچ چیز در دنیای شما تغییر نکرده است، عشق ما به شما کاهش نمی یابد، نه تنها با گفتار، بلکه با عمل. این امر تنها با ادامه گذراندن وقت با کودک، صحبت با او، شرکت در فعالیت های مشترک با او و سپردن مسئولیت به او محقق می شود.

* باید سعی شود تا حد امکان با کودک حسود وقت باکیفیت سپری شود و اجازه داد تا عادت هایی را که قبلا دوست داشت انجام دهد، متوجه شود. فعالیت هایی مانند رفتن به زمین بازی با خواهر یا برادر جدید، خواندن داستان بعد از شام نباید ناگهانی پایان یابد. به این ترتیب کودک با درک اینکه جایگاه خود را از دست نداده است، اعتماد به نفس خود را از دست نخواهد داد.

* جمله ای مانند «چقدر شیطون است، همیشه گریه می کند و من را خسته می کند، اما من تو را بیشتر دوست دارم» برای کودک ممکن است برای کودک قانع کننده نباشد، برعکس، ممکن است به او کمک کند. باور کنید که می خواهید او را فریب دهید. این کار در وهله اول به اعتماد کودک به شما آسیب می زند.

* شروع به گفتن مستقیم نام نوزاد به جای صدا زدن دائمی “بچه” به شما یادآوری می کند که کودک یک موجود زنده است نه یک شی. · مخاطب قرار دادن کودک با گفتن “مال ما” به جای “مال من” و تنظیم زندگی کودک با توجه به کودک با کلماتی مانند “ساکت باش، برادرت خواب است” باعث افزایش حسادت می شود.

* تلاش برای دور کردن کودک از نوزاد با اضطراب بیش از حد یکی از بزرگترین اشتباهات خواهد بود.

* تحمل بیش از حد به کودک برای اینکه حسادت نکند اوضاع را بدتر می کند. به عنوان مثال: کودکی که قبلاً تنها می خوابید نباید اجازه داشته باشد با والدین خود بخوابد. توجه بیش از حد به کودک برای اینکه حسادت نکند ممکن است باعث شود خواهر یا برادرش در این زمان نسبت به او حسادت کند.

* باید به زبان قطعی توضیح داده شود که آسیب رساندن به نوزاد مجاز نخواهد بود.

* اگر کودک خواهر یا برادر خود را آزار می دهد، بدانید که این رفتار به ظاهر بسیار بد چیزی بیش از انگ خصومت نیست، نه اینکه واقعاً به نوزاد آسیب برساند. نکته مهم در اینجا این است که بیش از حد واکنش نشان ندهید، مودبانه واکنش نشان دهید و بدون عصبانیت هشدار دهید (یا ممکن است این رفتار را تکرار کند تا شما را آزار دهد). چه کودک پیام را دریافت کند یا نه، درست است که دو خواهر و برادر را تنها نگذاریم. (کودکان تا پنج سالگی متوجه نمی شوند که صدمه دیده اند.)

*گفتن داستان در مورد کودکانی که احساسات متفاوتی نسبت به خواهر یا برادر خود دارند، به اشتراک گذاشتن اولین احساسات خود در مورد خواهر یا برادرشان، می تواند به کودک در درک و بیان احساسات خود کمک کند.

* نباید گفت که باید برادرش را دوست داشته باشد.

*فرستادن کودک 4-5 ساله با آمدن نوزاد به مهدکودک صحیح نیست. این وضعیت نه تنها به حسادت خواهر و برادر دامن می زند، بلکه ممکن است منجر به ایجاد سندرم مدرسه در کودک و گوشه گیری یا پرخاشگری شود.

*به جای اینکه بخواهید نشان دهید که عشق شما برابر است. دقیق تر است که به هر کودک جدا از یکدیگر نشان دهیم که عشق خاصی فقط به او احساس می شود.

* باید سعی شود همه چیز منصفانه باشد نه برابر.

این احساس که خانواده یکپارچه است باید برای همه احساس شود. برای این کار باید فعالیت هایی که کل خانواده می توانند با هم انجام دهند مانند پیاده روی، پیک نیک، خرید، تماشای فیلم را شامل شود.

اگر والدین هر زمان که امکان دارد با کودک به صورت انفرادی ارتباط برقرار کنند، با هم در فعالیت های مشترک شرکت کنند و مسئولیت های کوچک خواهر و برادری و خانواده به آنها محول شود، کودک همچنان احساس امنیت می کند و همچنان دوستش دارد و از او مراقبت می شود. این تضمین می کند که مشکلاتی که ممکن است ایجاد شود به حداقل برسد.