درونگرایی در کودکان

درونگرایی در کودکان (Introversion in children)

اصطلاحات درونگرایی یا درونگرایی در کودکان اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند. اگرچه طبق برخی مطالعات درون گرایی یک ویژگی مزاجی است و تصور می شود که فطری است، اما مطالعاتی وجود دارد که این را جعل می کند. با این حال، مشخص است که کودکان درون گرا به مرور زمان در دوران کودکی به برون گرا تبدیل می شوند.

در موارد درون گرایی در کودکان، ممکن است فکر کنیم که برای سازگاری با محیط های جدید و موقعیت های جدید به زمان نیاز دارند. در این راستا، به جای تلاش برای تغییر کودکان، باید از کودکان حمایت کنیم و نقاط قوت آنها را برجسته کنیم. برای معلمان و روانشناسان مدرسه حمایت از دانش آموزان در این جنبه ها مفید خواهد بود.

دانستن، مشاهده و تشخیص کودکان در چه موضوعاتی و در چه محیطی اهمیت دارد. احساس بی ارزشی کودک، اعتماد به نفس پایین از مهمترین مسائل درونگرایی است.

روانشناسانی که در مورد درونگرایی در کودکان تحقیق می کنند بر عزت نفس و احساس بی ارزشی تمرکز می کنند. حسادت خواهر و برادری می تواند باعث شود کودکان با مقایسه خود با دیگران باور کنند که کمتر مورد علاقه هستند. برای این وضعیت، والدین باید با ارائه بازخورد در مورد موقعیت و ویژگی های مثبت کودک، حمایت کنند. در موارد درون گرایی در کودکان باید ابراز وجود را تشویق کرد. والدین نباید با فکر کردن به جای او تصمیم بگیرند، بلکه باید کودک را تشویق کنند تا نظرش را بیان کند.

توصیه هایی در مورد درونگرایی در کودکان

والدین نباید برای فرزندان خود تصمیم بگیرند. آیا این پسر را می خواهی، آن را نمی خواهی؟ منظورت همینه پسر؟ نباید حرف بزند با این کار کودک از بیان خواسته ها و خواسته های خود و همچنین مهار افکار و خلاقیت خود باز می ماند. کودک نیز از فکر کردن باز می ماند. بنابراین، از درونگرایی پشتیبانی می شود.

این یک ویژگی است که فرزند شما درونگرا است. این یک نقص یا نقص نیست. به همین دلیل ابتدا باید بداند که مورد قبول است و در نتیجه مورد انتقاد قرار نمی گیرد.

فرزند خود را مجبور نکنید که مانند سایر کودکان باشد. صحبت کردن مثل «برو مثل دوستانت بازی کن» ممکن است برای فرزندتان مفید نباشد.

بر پیشرفت‌ها، حتی موارد کوچک، تأکید و قدردانی کنید.

سعی کنید به آنها مسئولیت های مناسب سن بدهید و حتی تا جایی که می توانند از آنها حمایت کنید.

ملاقات با روانشناس بالینی در مرکز مشاوره روانشناسی را به تاخیر نیندازید. به عنوان یک والدین، نباید آن را به عنوان یک موضوع بسیار بی اهمیت تلقی کرد.