فرآیند سازگاری با مهد کودک

فرآیند سازگاری با مهد کودک (The process of adapting to kindergarten)

شروع مهدکودک قدم بسیار مهمی هم برای خانواده و هم برای کودک است.

در سه سال اول، کودک آنچه را که می تواند از والدین خود که آنها را الگو می بیند، می گیرد و در فرصت هایی که در اختیار او قرار می گیرد، به بلوغ روانی- اجتماعی می رسد. با این حال، این توسعه محدود است. در این دوره، آموزش پیش دبستانی وارد عمل می شود و برای حمایت از زمینه های رشد کودک کار می کند.

راه اندازی مهد کودک گام بسیار مهمی در فرآیند اجتماعی شدن کودک است.

آموزش پیش دبستانی را به تعبیری باید اولین قدمی دانست که کودک از خانواده برمی دارد.

وقتی کودک مهدکودک را شروع می کند از محیط خانواده که همه قوانین را می داند وارد محیطی می شود که هنوز هیچ قانونی نمی داند و افرادی هستند که او را نمی شناسد.البته این وضعیت جدید می تواند باعث ایجاد مشکلات سازگاری در کودکان می شود.

کودکی که به تازگی مهدکودک را شروع کرده است، در ابتدا دچار عدم اطمینان و اضطراب در مورد رها شدن (جدایی) می شود. این اضطراب‌ها در کودکانی که از یک محیط خانوادگی محافظت‌کننده و بیش از حد تحمل‌آمیز آمده‌اند، با شدت بیشتری تجربه می‌شوند. اما پس از اینکه کودک با محیط آشنا شد و با معلمان آشنا شد، نگرانی از بین می رود.

در این روند خانواده ها نیز اضطراب زیادی را تجربه می کنند. گاهی اوقات خانواده ها به دلیل جدا شدن از فرزندانشان احساس گناه و اضطراب در مورد خود می کنند که می تواند عاملی باشد که باعث افزایش ترس کودک از مدرسه می شود. به همین دلیل، عزم و اراده مادر برای روند سازگاری کودک بسیار مهم است. به عبارت دیگر، لازم است مادر در هنگام شروع کودک به مهد کودک از نظر عاطفی آماده باشد. پریشانی عاطفی و اضطراب مادر هنگام خروج کودک، روند سازگاری را پیچیده می کند.

واکنش ها در فرآیند سازگاری تفاوت های فردی را نشان می دهد. برخی از کودکان در سه روز یا یک هفته اول علاقه مند و مشتاق هستند.مهد کودک برای او مانند یک پارک است. اما به مرور زمان می خواهد با مادرش باشد، معنای مدام آمدن به مدرسه را می فهمد و واکنش نشان می دهد. بچه های دیگر از همان ابتدا نمی خواهند از مادرشان جدا شوند. او از او می خواهد که به کلاس بیاید، با او باشد و به مادرش غذا بدهد و طبیعتاً گریه مشاهده می شود.

مشکلی که در سازگاری با مهد کودک تجربه می‌شود، تنها دشواری جدایی از مادر نیست. بسیاری از کودکانی که در خانه‌های خود مراقب هستند، قبلاً جدایی از مادرشان را تجربه کرده‌اند، اما جدایی را در یک محیط امن و آشنا با اسباب‌بازی‌های خود در خانه خود تجربه کرده‌اند. وقتی مدرسه را شروع می کند، نمی تواند این محیط امن و آشنا را پیدا کند. اکنون محیط متفاوتی با فرزندان جدید است. مثلا؛ پذیرفتن اشتراک گذاری چیزها با دیگران برای او بسیار دشوار است (مخصوصاً در این دوره خود محوری)

آنچه که خانواده می تواند در فرآیند سازگاری انجام دهد

• عزم، صبر، اعتقاد و اعتماد خانواده به آموزش پیش دبستانی و نهاد آموزشی که راه اندازی کرده، سازگاری کودک را تسهیل می کند.
• توضیح مهدکودک برای کودک و معرفی مهد سازگاری را تسهیل می کند. برای اینکه کودک مدرسه را دوست داشته باشد و بخواهد، خانواده باید با کودک به مدرسه برود، از تمام قسمت های مدرسه (گروه ها، اتاق های بازی، خوابگاه، سالن غذاخوری، سرویس های بهداشتی و سینک و …) با کودک بازدید کند و کودک را به معلمان و مدیران معرفی کنید.
• لازم به توضیح است که مهدکودک مکانی است که تنها فرزندان در آن حضور دارند و والدین در آن حضور ندارند، سر کار می روند.
• خانواده باید در مورد زمان ورود و خروج از مدرسه با کودک صحبت کنند، به او بگویند که او فقط در یک بازه زمانی معین در مهدکودک / مدرسه می ماند، زمانی را که می تواند به او اختصاص دهد با عباراتی که بتواند بفهمد توضیح دهد. و مراقب باشید قبل از تمام شدن آن زمان مصرف کنید.
• لازم به توضیح است که مهدکودک مکانی برای بازی، دوستی و آموزش است که باید هر روز از آن بازدید کرد، اما نباید اطلاعات اغراق آمیز و غلط داده شود. در غیر این صورت وقتی کودک با آنچه به او گفته شده روبرو می شود نمی تواند چیزی را که به دنبالش است بیابد و نمی تواند به مدرسه اعتماد کند.
• به خصوص در روزهای اول باید کودک را درب منزل تحویل داد و درب منزل برد و خداحافظی را تا حد امکان کوتاه کرد. حتی اگر کودک در هنگام خداحافظی شروع به گریه کند، باید در مورد رفتن مصمم بود. (او را ببوس و بگو: «الان می‌روم» و به او بگویید که برمی‌گردی. زمان وقوع آن را با عباراتی که او می‌فهمد بیان کنید. سپس دستتان را تکان دهید و ادامه دهید. توقف نکنید و به عقب نگاه کنید تا بررسی کنید. که او خوب است.)
• اگر کودک در کنار پدر یا مادری که با او می آید گریه کند و به او اجازه رفتن به مهدکودک را ندهد، باید توسط شخصی که به او وابسته نیست به مدرسه بیاورد. باید اصرار داشت که او به طور منظم در مدرسه حضور داشته باشد. حتی اگر به شکایت ادامه داد، باید با آرامش و قاطعیت با او برخورد کرد.
• پرسیدن بیش از حد سوالات در روزهای اول، تعریف و تمجید بیش از حد از موسسه، علاقه به چیزی که می خورد می تواند هماهنگی کودک را به هم بزند. فقط “روزت چطور بود؟” (مستقیماً از موسسه با تماس هر چند وقت یکبار در مورد وضعیت فرزندتان اطلاعات دریافت کنید.
• اگر کودکی از رفتن به مهدکودک امتناع کند، یکی از اعضای خانواده، مانند پدربزرگ و مادربزرگ، رفتاری در کنار او نسبت به کودک اتخاذ می کند و به او قدرت می دهد و واکنش او را بزرگ می کند. رفتن به مدرسه باید مورد حمایت همه اعضای خانواده باشد و اعضای خانواده باید هماهنگ باشند.
• خانواده نباید در حضور کودک از احساسات و افکار منفی خود نسبت به موسسه و کارکنان صحبت کنند و با اداره تماس بگیرند. علاوه بر این، خانواده باید اطمینان حاصل کنند که کودک به معلم اعتماد دارد و به او می گوید که در مدرسه خوشحال خواهد شد، او در امان خواهد بود، معلمی در آنجا خواهد داشت که از او مراقبت کند، که می تواند با او در میان بگذارد.
• مسائل مربوط به انطباق از ابتدای هفته تا پایان هفته حرکت نزولی نشان خواهد داد. با این حال، این حرکت ممکن است پس از آخر هفته به اوج خود برسد. این یک روند عادی است. صبر-آرامش-قاطعیت عواملی هستند که این روند را کوتاه می کنند.
• پس از رهاسازی کودک به مهدکودک (به استثنای بیماری و شرایط خاص)، دادن آن به اطلاع والدین/سرپرست مناسب نیست، زیرا باعث ایجاد مشکل در گذراندن زمان پس از آوردن کودک می شود.
• عادات رفتاری منفی مربوط به فرزندتان و غیره. می توانید برای خدمات مشاوره و راهنمایی وقت بگیرید.